Przejdź do zawartości

Rajdowe Mistrzostwa Świata 1987

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 1987
Rajdowych mistrzostw świata
ilustracja
Liczba rajdów

13

Pierwsza runda

Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Rajd Wielkiej Brytanii

Mistrzowie
Kierowcy

Juha Kankkunen

Konstruktorzy

Lancia Delta HF 4WD

Poprzedni sezonNastępny sezon
Markku Alén jadący Lancią Deltą HF 4WD podczas 36th Lombard RAC Rally w roku 1987

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1987 były 15 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 13 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1987 został fiński kierowca Juha Kankkunen startujący samochodem Lancia Delta HF 4WD, wyprzedził on Miki Biasiona i Markku Aléna. Tytuł konstruktorów wygrała Lancia przed Audi i Renaultem.

Kalendarz

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1987 kalendarz mistrzostw świata składał się z trzynastu rajdów, to tak jak w sezonie ubiegłym, jedyną zmiana był przesunięcie amerykańskiego Rajdu Olympus z grudniowego na termin czerwcowy.

Runda Data Nazwa rajdu Zwycięzca Wyniki
1 17-22 stycznia Monako 55. Rajd Monte Carlo Włochy Miki Biasion Wyniki
2 13–14 lutego Szwecja 37. Rajd Szwecji Finlandia Timo Salonen Wyniki
3 11-14 marca Portugalia 21. Rajd Portugalii Finlandia Markku Alén Wyniki
4 16-20 kwietnia Kenia 35. Rajd Safari Finlandia Hannu Mikkolan Wyniki
5 7-9 maja Francja 31. Rajd Francji Francja Bernard Béguin Wyniki
6 31 maja-3 czerwca Grecja 34. Rajd Grecji Finlandia Markku Alén Wyniki
7 26-29 czerwca Stany Zjednoczone 22. Olympus Rally Finlandia Juha Kankkunen Wyniki
8 11-14 lipca Nowa Zelandia 17. Rajd Nowej Zelandii Austria Franz Wittmann Wyniki
9 4-8 sierpnia Argentyna 7. Rajd Argentyny Włochy Miki Biasion Wyniki
10 27-30 sierpnia Finlandia 37. Rajd Finlandii Finlandia Markku Alén Wyniki
11 22-26 września Wybrzeże Kości Słoniowej 19. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej Szwecja Kenneth Eriksson Wyniki
12 12–15 października Włochy 29. Rajd San Remo Włochy Miki Biasion Wyniki
13 22–25 listopada Wielka Brytania 36. Rajd Wielkiej Brytanii Finlandia Juha Kankkunen Wyniki

Zespoły i kierowcy

[edytuj | edytuj kod]
Zespół Producent Samochód Opony Kierowca Rundy
Włochy Martini Lancia Lancia Delta HF 4WD P Finlandia Juha Kankkunen 1–3, 6–7, 10, 13
Włochy Miki Biasion 1, 3, 5–7, 9, 12
Finlandia Markku Alén 2–3, 6–7, 10, 12–13
Francja Bruno Saby 1, 5
Szwecja Mikael Ericsson 2, 13
Kenia Vic Preston 4
Francja Yves Loubet 5
Argentyna Jorge Recalde 9
Belgia Mazda Rally Team Europe Mazda 323 4WD M Finlandia Timo Salonen 1–3, 10, 13
Szwecja Ingvar Carlsson 1–3, 9–10
Finlandia Mikael Sundström 2, 10, 13
Nowa Zelandia Rod Millen 7
Stany Zjednoczone Jon Woodner 7
Nowa Zelandia Neil Allport 8
Francja Philips Renault Elf
Francja Renault Sport Elf
Renault 11 Turbo M Francja Jean Ragnotti 1, 3, 5–6, 12
Francja François Chatriot 1, 3, 5–6, 12
Francja Alain Oreille 1, 5
Niemcy Audi Sport Audi 200 Quattro
Coupé Quattro
M Niemcy Walter Röhrl 1, 4, 6
Finlandia Hannu Mikkola 4, 6, 10
Austria Rudi Stohl 1, 3–4, 6, 11–12
Włochy Paolo Alessandrini 6
Stany Zjednoczone John Buffum 7
Wielka Brytania David Llewellin 12–13
Wielka Brytania Ford Motor Co Ford SierraXR 4x4
Sierra RS Cosworth
P Szwecja Stig Blomqvist 1–2, 4–5, 8, 10, 13
Szwecja Kalle Grundel 1–2, 5
Francja Didier Auriol 1, 5, 12
Hiszpania Carlos Sainz 3, 5, 13
Portugalia Joaquim Santos 3
Kenia John Hellier 4
Finlandia Ari Vatanen 10
Wielka Brytania Mark Lovell 13
Wielka Brytania George Donaldson 13
Niemcy Volkswagen Motorsport Volkswagen Golf GTI 16V P Szwecja Kenneth Eriksson 1–6, 8–9, 11, 13
Niemcy Erwin Weber 1, 3–4, 6, 9, 11
Japonia Fuji Heavy Industries Subaru RX Turbo D Szwecja Per Eklund 1, 4
Niemcy Harald Demuth 1
Finlandia Ari Vatanen 4
Nowa Zelandia Possum Bourne 4, 8, 13
Kenia Frank Tundo 4
Francja Team Chardonnet Lancia Delta HF 4WD P Francja Bruno Saby 12, 13
Włochy Jolly Club Lancia Delta HF 4WD P Włochy Vittorio Caneva 1–3, 6, 12
Włochy Alex Fiorio 1–3, 6–7, 10, 12
Szwecja Mikael Ericsson 6, 12
Argentyna Jorge Recalde 9
Niemcy GM Euro Sport Opel Kadett GSI 16V M Szwecja Mats Jonsson 2, 10, 13
Finlandia Rauno Aaltonen 4
Francja Guy Fréquelin 5, 12
Austria Sepp Haider 10, 12–13
Wielka Brytania GM Dealersport Opel Kadett GSI 16V M Wielka Brytania Derek Bell 13
Wielka Brytania Malcolm Wilson 13
Finlandia Pentti Airikkala 13
Wielka Brytania David Metcalfe 13
Niemcy Toyota Team Europe Toyota Supra 3.0i
Supra Turbo
P Szwecja Björn Waldegård 4, 7, 11
Szwecja Lars-Erik Torph 4, 7, 11
Kenia Robin Ulyate 4, 11
Japonia Nissan Motorsports International Nissan 200SX D Kenia Shekhar Mehta 4, 6–7, 11
Włochy Andrea Zanussi 4, 6
Kenia Mike Kirkland 4, 6, 11
Kenia Jayant Shah 4
Grecja Stratis Hatzipanayiotou 6
Szwecja Mikael Ericsson 7
Szwecja Per Eklund 7
Nowa Zelandia Paddy Davidson 8
Francja Alain Ambrosino 11
Wielka Brytania Rothmans Motul BMW
Wielka Brytania Prodrive BMW
BMW M3 M Francja Bernard Béguin 5
Belgia Marc Duez 5
Austria Funkberaterring Rally Team Lancia Delta HF 4WD M Austria Franz Wittmann 8
Wielka Brytania Mitsubishi Ralliart Europe Mitsubishi Starion Turbo M Finlandia Lasse Lampi 10
Finlandia Antero Laine 10
Francja Patrick Tauziac 11
Portugalia Renault Galp Renault 11 Turbo M Portugalia Manuel Mello Breyner 3
Portugalia Inverno Amaral 3

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja kierowców

[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1987 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja 10º
Punkty 20 15 12 10 8 6 4 3 2 1

W końcowej klasyfikacji liczyło się osiem najlepszych startów, co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą, aby zostać mistrzem[1].

Klasyfikacja zespołowa

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1987 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Pozycja 10º
Punkty 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Pozycja
Punkty 8 7 6 5 4 3 2 1

Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych siedem najlepszych występów, co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą, aby zespół zdobył tytułu mistrza, ponad to producent musiał wziąć udział co najmniej w ośmiu rajdach, by zdobyć mistrzostwo. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajdy Nowej Zelandii i Wybrzeża Kości Słoniowej nie był brane pod uwagę w klasyfikacji zespołowej[1].

Miejsce Zespół MCO
Monako
SWE
Szwecja
POR
Portugalia
KEN
Kenia
FRA
Francja
GRE
Grecja
USA
Stany Zjednoczone
ARG
Argentyna
FIN
Finlandia
ITA
Włochy
GBR
Wielka Brytania
 Pkt 
1 Włochy Lancia 20 (17) 20 (17) 20 20 20 20 20 (20) 141
2 Niemcy Audi 14 6 8 20 14 12 9 82
3 Francja Renault 8 17 12 10 10 14 71
4 Niemcy Volkswagen 10 4 14 12 (1) 8 14 2 64
5 Stany Zjednoczone Ford 8 2 6 17 12 17 62
6 Japonia Mazda 12 20 12 8 52
7 Japonia Toyota 14 8 22
8 Niemcy BMW 20 20
9 Niemcy Opel 2 8 6 16
10 Japonia Subaru 1 10 1 12
11 Japonia Nissan 4 1 4 9
12 Włochy Fiat 1 4 5
13 Włochy Alfa Romeo 1 1
Miejsce Zespół MCO
Monako
SWE
Szwecja
POR
Portugalia
KEN
Kenia
FRA
Francja
GRE
Grecja
USA
Stany Zjednoczone
ARG
Argentyna
FIN
Finlandia
ITA
Włochy
GBR
Wielka Brytania
 Pkt 

Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N)

[edytuj | edytuj kod]

Do końcowej klasyfikacji brano pod uwagę sześć najlepszych startów, aby zawodnik mógł być sklasyfikowany co najmniej jeden ze startów musiał odbyć się poza Europą[1].

Miejsce Kierowca MCO
Monako
SWE
Szwecja
PRT
Portugalia
KEN
Kenia
FRA
Francja
GRE
Grecja
USA
Stany Zjednoczone
NZL
Nowa Zelandia
ARG
Argentyna
FIN
Finlandia
ITA
Włochy
CIV
Wybrzeże Kości Słoniowej
GBR
Wielka Brytania
 Pkt. 
1 Włochy Alex Fiorio 10 10 13 11 13 13 70
2 Szwecja Ove Olofsson 7 10 17
3 Francja Bertrand Balas 13 13
Szwecja Sören Nilsson 13 13
Francja Claude Balesi 13 13
Grecja Evangelos Gallo 13 13
Finlandia Fredrik Donner 13 13
Włochy Franco Cunico 13 13
Wielka Brytania George Donaldson 13 13
10 Włochy Vittorio Caneva 10 10

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Home > Seasons > Season 1987 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]